Μία νέα έρευνα προσφέρει καινούρια δεδομένα για την αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Σύμφωνα με αυτή, ένας προσδέτης στους οιστρογονικούς υποδοχείς β (ERβ) μπορεί να περιορίσει τη φλεγμονή και να προσφέρει ένα καλύτερο περιβάλλον για την επιδιόρθωση της μυελίνης.
Όταν χορηγήθηκαν ERβ προσδέτες σε ποντίκια με σκλήρυνση κατά πλάκας, παρατηρήθηκε αύξηση σε ένα ουδετερόφιλο παράγοντα που λέγεται CXCL1. Τα αυξημένα επίπεδα του CXCL1 στον εγκέφαλο και την περιφέρεια, στη συνέχεια, σχετίστηκαν με αυξημένη επαναμυελίνωση.
«Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται σήμερα για την πολλαπλή σκλήρυνση είναι ανοσοτροποποιητικές και επιβραδύνουν την αναπηρία από τη νόσο, ωστόσο δεν μπορούν να αναιρέσουν τις βλάβες που έχουν προκληθεί από αυτή ή να επαναφέρουν τη μυελίνη», είπε η Seema K. Tiwari-Woodruff, μία συγγραφέας της έρευνας.
Η ταυτοποίηση των μηχανισμών πίσω από τα θεραπευτικά οφέλη που προσφέρουν οι ERβ προσδέτες έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη νέων θεραπειών που προάγουν την επαναμυελίνωση, πρόσθεσε. Η έρευνα εξέτασε περισσότερο έναν από αυτούς τους προσδέτες, το χλωριούχο ινδαζόλιο.
«Αν και αναμέναμε ότι οι ERβ προσδέτες θα είναι αποτελεσματικοί, το εύρημα ότι το χλωριούχο ινδαζόλιο περιορίζει την “κακή” και ενισχύει την “καλή” φλεγμονή ήταν αναπάντεχο», είπε η συγγραφέας.
Η φλεγμονή στις αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι επιβλαβής, ωστόσο σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων, είναι επιθυμητή. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το χλωριούχο ινδαζόλιο περιορίζει την επιβλαβή φλεγμονή και προάγει την επιθυμητή ενισχύοντας την παραγωγή του CXCL1, καθιστώντας έτσι τα νέα ολιγοδενδροκύτταρα πιο ανθεκτικά στα επιβλαβή φλεγμονώδη σήματα κατά την επαναμυελίνωση.
Εκτός από την αύξηση στα επίπεδα του CXCL1, οι ERβ προσδέτες βελτίωσαν τη μυελίνωση, μείωσαν τις προ-φλεγμονώδεις κυτοκίνες και δεν επηρέασαν την είσοδο των λευκοκυττάρων στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η θεραπεία μίας σύνθετης νόσου όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας απαιτεί παράλληλη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος, είπε η Tiwari-Woodruff. Απ’ ότι φαίνεται το χλωριούχο ινδαζόλιο μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America.
Συνέχεια από προηγούμενα ευρήματα
Μία παλαιότερη έρευνα από την ίδια ομάδα ερευνητών είχε παρατηρήσει ότι ένας μερικώς εκλεκτικός Erβ προσδέτης, το διαρυλοπροπιονιτρίλιο, προσέφερε νευροπροστασία σε ποντίκια με πολλαπλή σκλήρυνση αλλά δεν περιόριζε τη φλεγμονή που προκαλεί η νόσος.
«Προσφάτως, η ομάδα μας σε συνεργασία με τον Dr John Katzenellenbogen, ανακάλυψε ότι ο πιο εκλεκτικός ERβ προσδέτης χλωριούχο ινδαζόλιο βελτιώνει την κλινική εικόνα της νόσου αλλά και την κινητικότητα των ποντικιών», είπε η Tiwari-Woodruff.
Η παρούσα έρευνα επιβεβαιώνει επίσης δεδομένα από προηγούμενες μελέτες που είχαν παρατηρήσει ότι τα μη εκλεκτικά ενδογενή οιστρογόνα που είναι παρόντα κατά την εγκυμοσύνη, περιορίζουν τη συχνότητα των εξάρσεων της σκλήρυνσης κατά πλάκας, μέσω της μεσολαβούμενης από τους ERα καταστολής της φλεγμονής.
Δυστυχώς, τα ενδογενή οιστρογόνα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά, ειδικά στους άνδρες, καθώς σχετίζονται με μία σειρά ανεπιθυμήτων ενεργειών. Οι παραπάνω, ωστόσο, δεν εμφανίζονται από τους προσδέτες ERβ οι οποίοι προσφέρουν αρκετά από τα οφέλη των οιστρογόνων, χωρίς τις ανεπιθύμητες ενέργειες που τα συνοδέυουν.
Μία έρευνα που εξελίσσεται ταχέως
Η παρούσα μελέτη αποτελεί μέρος μίας ευρείας κατεύθυνσης στον τομέα της έρευνας. Αποτελεί μία λεπτομερή μελέτη που προσφέρει αρκετές πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που οι προσδέτες στους οιστρογονικούς υποδοχείς β ενισχύουν την επιδιόρθωση.
Μία από τις πλέον σημαντικές παρατηρήσεις της ήταν ότι οι προσδέτες αυτοί μπορούν να ενισχύσουν την επιδιόρθωση, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει μεγάλη συσσώρευση ανοσιακών κυττάρων στο νευρικό σύστημα. Η τελευταία αποτελεί μεγάλη πρόκληση στην προσπάθεια για επιδιόρθωση της μυελίνης, καθώς η παρουσία έντονης φλεγμονής την καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη.
Τα τελευταία 5 χρόνια γίνονται αρκετές έρευνες πάνω στην επιδιόρθωση της μυελίνης. Είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να βρεθεί κάποιος τρόπος να ενισχυθεί η επιδιόρθωση της μυελίνης και να εφαρμοστούν οι αντίστοιχες θεραπείες.
Μελλοντικές κατευθύνσεις
Το χλωριούχο ινδαζόλιο δρα διαφορετικά από αρκετά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται σήμερα. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι παρατηρήσεις τους στα ποντίκια θα επαληθευτούν και στον άνθρωπο σε επόμενες κλινικές μελέτες. Πιστεύουν, μάλιστα, ότι άλλοι ERβ προσδέτες μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικοί από το χλωριούχο ινδαζόλιο.
Ο στόχος τους είναι να ανακαλύψουν έναν ακόμα ισχυρότερο προσδέτη ο οποίος θα αναστέλλει καίρια σημεία της επίθεσης του ανοσιακού συστήματος με ταυτόχρονη ενίσχυση της επιδιόρθωσης της μυελίνης.
Ουσίες που η δράση τους ομοιάζει αυτή του χλωριούχου ινδαζολίου μπορεί να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον και στη θεραπεία άλλω παθήσεων με φλεγμονώδη απομυελίνωση.
Βιβλιογραφία: Medscape